21-5-56
ยังอยู่ในช่วงของการฝึกงาน แต่เพลียเหลือเกิน (หาเรื่องใส่ตัวโดยเอาลูกหมามาเลี้ยงเอง 
)
)
ไหนจะติดซีรี่ย์ ดูยันเช้าทุกวัน 
นอนก็น้อย ยาก็ไม่ค่อยทา หมอก็ไม่อยากจะหา ร่างกายอ่อนแรง
นอนก็น้อย ยาก็ไม่ค่อยทา หมอก็ไม่อยากจะหา ร่างกายอ่อนแรง
การจะออกไปข้างนอกแต่ละทีก็ช่างยากเย็น ถึงแม้ปกติจะไม่ค่อยสนใจสายตาคนอื่นก็ตาม (ด้าน
)
สรุปง่ายๆว่า เป็นวัน (จริงๆก็สัปดาห์นึงได้แล้วล่ะ) ที่ขี้เกียจสุดๆ
ดึกดื่นค่ำคืน...
เปิดกูเกิ้ล พิมพ์สะเก็ดเงิน หาข้อมูล (ปกติไม่ค่อยชอบหา เพราะยิ่งอ่านยิ่งเครียด มีแต่คนหดหู่
)
จริงๆก็เคยลองเชื่อมาบ้างแล้วแหละ อย่างน้ำโมเลกุล (แหกตาชัดๆ
) แต่เอาจริงๆก็ไม่เคยจริงจังพอ
และครั้งนี้ได้เห็นว่าการปรับการโภชนาการช่วยได้ (ลดเนื้อสัตว์หรือเลิกกินไปเลย)
)สรุปง่ายๆว่า เป็นวัน (จริงๆก็สัปดาห์นึงได้แล้วล่ะ) ที่ขี้เกียจสุดๆ
ดึกดื่นค่ำคืน...
เปิดกูเกิ้ล พิมพ์สะเก็ดเงิน หาข้อมูล (ปกติไม่ค่อยชอบหา เพราะยิ่งอ่านยิ่งเครียด มีแต่คนหดหู่
)จริงๆก็เคยลองเชื่อมาบ้างแล้วแหละ อย่างน้ำโมเลกุล (แหกตาชัดๆ
) แต่เอาจริงๆก็ไม่เคยจริงจังพอ และครั้งนี้ได้เห็นว่าการปรับการโภชนาการช่วยได้ (ลดเนื้อสัตว์หรือเลิกกินไปเลย)
ด้วยการเซิสหาแบบพัลวันและอ่านข้อมูลให้พ่อกับแม่ฟังเพื่อเป็นแรงผลักดันตัวเอง เอาล่ะ เริ่มพรุ่งนี้เลยล่ะกัน !!
หมาน้อยที่กระเสือกกระสนเอามาเลี้ยง (วุ่นวายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้)
